کابوس امشبم شده ای تو ؛ دوم شخص مفردی که زمزمه ی دوستت دارم را در گوشم نجوا میکرد و حال میگوید برو … تک فعلی که هیچگاه انتظار شنیدن صیغه ی امرش را نداشتم ! . . . جمله “بی تو میمیرم” را هیچوقت باور نکن … من بی تو هنوز زنده ام ، زنده ای که روزی هزار بار آرزوی مرگ دارد ! . . . گریــــــه شاید زبان ضعـــف باشد شاید کودکــانه ، شاید بی غــرور اما هر وقت گونه هــــایم خیس می شـــود می فهمــــم نه ضعیفم ، نه کودکم ، بلکه پر از احساســـم …
ادامه مطلب ...
می ترسم کسی نه خودت را، که دوست داشتنت را از من بگیرد ! . . . چیزی در کلامم نیست جز دوستت دارم هایی که واژه نیستند مثل دم در پی بازدم حیاتم را رقم می زنند . . . دوست داشتن به تعــــداد دفعات گفـــــتن نیست ! حسی است ؛ که باید بــــــی کلام هم لمــــــس شود … ادامه مطلب ...
شماره عوضی نبود … صدا اشتباه نبود … صدا همان صدا بود … چیزی دیگر انگار عوض شده بود … چیزی شبیه دل … . . . “صفر را بستند ” تا ما به بیرون زنگ نزنیم از شما چه پنهان ما از درون زنگ زدیم! . . . گیرم که باران هم آمد… همه چیز را هم شست… هوا هم عالی شد… فایده اش برای من چیست؟ هوای دل من بی تو پس است